Οι επιλογές μου; Η ζωή μου!

Πόσες φορές έχεις αισθανθεί οτι η ζωή σου βρίσκεται σε αδιέξοδο; Πόσες φορές σταμάτησες απο το να κάνεις τη δουλειά των ονείρων σου; Πόσες φορές τα πράγματα δεν ήρθαν στη ζωή σου όπως περίμενες στις σχέσεις σου και εσύ καθησύχασες τον εαυτό σου λέγοντας πως όλα στο τέλος θα πάνε καλά, απλά ακόμη δεν έχει έρθει το τέλος;

Αλήθεια, ποιες είναι εκείνες οι έντονες στιγμές που επηρεάζουν καθοριστικά τη ζωή του ανθρώπου;

Σύμφωνα με τους Daniel & Wassell (2002), υπάρχουν οι εσωτερικοί και οι εξωτερικοί παράγοντες που συντελούν στο πως θα ερμηνευτούν τα σημαντικά γεγονότα της ζωής. Ασφάλεια κατά την παιδική ηλικία, η αίσθηση αυταξίας και ικανότητας, η επίγνωση των δυνατοτήτων και των περιορισμών, αλλά και οι συναισθηματικοί δεσμοί που διατηρούνται ή προσπαθούν να κοπούν, η πρόσβαση σε υποστηρικτικά συστήματα και η πρόσβαση σε θετικές και αρνητικές εμπειρίες, διαμορφώνουν χαρακτήρες και συμπεριφορές και κατα συνέπεια την εξέλιξη του ατόμου όχι μόνο στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή, αλλά και στον αντίκτυπο που θα δημιουργήσει στο κοινωνικό σύνολο κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Παρ’ όλα αυτά, πόσες εμπειρίες δεν αξιοποιήθηκαν μαθησιακά γιατί ο άνθρωπος δεν γνώριζε πώς να διαχειριστεί τα αρνητικά συναισθήματα που του προκάλεσαν, αλλά και τον φόβο να μην τα ξαναβιώσει;

Ας μη μένουμε στην θεωρία και ας δούμε με μια παρομοίωση πως συμβαίνουν τα παραπάνω.

Έστω ότι μόλις πήρατε το δίπλωμα οδήγησης και μπαίνετε στο οικογενειακό αυτοκίνητο για να οδηγήσετε για πρώτη φορά. Στην θέση του συνοδηγού κάθεται ένα σημαντικό για τη ζωή σας πρόσωπο.

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής το στομάχι σας σφίγγεται, τα μάτια σας ανοίγουν διάπλατα στη προσπάθειά σας να μην σας ξεφύγει τίποτα, απο μέσα σας σε κάθε αλλαγή ταχύτητας ή πάτημα φρένου σκέφτεστε: “πατάω συμπλέκτη – βάζω ταχύτητα- να πάει το χέρι τον λεβιέ ταχυτήτων λίγο δεξιά και προς τα κάτω- να αφήσω συμπλέκτη – να δώ τις στροφές- να κοιτάω παράλληλα μπροστά μου- ουφ”.

Ταυτόχρονα, ακούτε συνεχώς γνώμες απο το αγαπημένο σας πρόσωπο: “μην είσαι πάνω στο τιμόνι, πιο μαλακά την αλλαγή ταχύτητας, μην πατάς έτσι τον συμπλέκτη θα κάψεις τους δίσκους, μην πατάς έτσι το φρένο θα σου σβήσει, ίσιωσε λίγο την πορεία σου”, ενώ παράλληλα με την άκρη του ματιού σας τον βλέπετε να σφίγγει το κάθισμα με τα χέρια του και σε κάθε φρενάρισμα να δείχνει σαν να πατάει και ο ίδιος φρένο.

Φτάνετε, επιτέλους, στον προορισμό σας, απο μέσα σας τολμάτε να χαρείτε που τα καταφέρατε, χαμογελάτε και λίγο και αναπνέετε με ανακούφιση. Αυτό διαρκεί μόνο για λίγα δευτερόλεπτα, αφού έχει έρθει η ώρα του παρκαρίσματος και τότε ξεκινούν οι οδηγίες “λίγο πιο δεξιά, γύρνα όλο το τιμόνι, έλα λίγο μπροστά” και παρόλο που άκουγες τις οδηγίες ακούγεται ένα δυνατο μπαμ! Τί είναι αυτό; Μα φυσικά όλη η δεξιά πλευρά του πεζόδρομου που ήταν υπερυψωμένη και δεν φαινόταν απο τον καθρέπτη.

Ο συνοδηγός σας ξεκινάει να σας παρηγορεί με φράσεις τύπου ” όλοι οι νέοι οδηγοί κάνουν ζημιές”, ” μη στενοχωριέσαι, εσύ να είσαι καλά”, ενώ ο πατέρας σας που τον πήρατε τηλέφωνο να του πείτε ότι το παρκάρισμα δεν πήγε όπως θα θέλατε, βρίζει μέσα απο τα δόντια του και στολίζει τον δάσκαλο οδήγησης που είχατε με διάφορα κοσμητικά επίθετα.

Σαν νέος οδηγός βλέπετε μπροστά σας κάποιες απο τις επιλογές που σκέφτεστε να κάνετε:

Φαντaστείτε τώρα πως στους δρόμους της ζωής, στη θέση του νέου οδηγού βρίσκεστε εσείς. Στην οικογένεια, το σχολείο, την καριέρα, τις σχέσεις σας, ακολουθείτε κάποιες διαδρομές και σε κάποιες στιγμές γίνονται τα πράγματα όπως δεν τα θέλατε, ένας θάνατος, ένα διαζύγιο, μια αποτυχία σε εξετάσεις, μια απόλυση, μια ερωτική απογοήτευση, φίλοι που χάθηκαν και διάφορα άλλα.

Οι άνθρωποι για να μην ξαναβιώσουν τόσο έντονα αυτόν τον πόνο που τους συνέβη, προχωρούν στη λήψη κάποιων αποφάσεων όπως ακριβώς θα κάνατε ως νέος οδηγός.

Τι συμβαίνει, όμως, όταν οι αποφάσεις που πάρθηκαν στο παρελθόν για να προστατεύσουν, σήμερα αντί να αποτελούν “προστασία” γίνονται και ζημιά;Πώς νιώθει ένας άνθρωπος που συνεχώς τον ακολουθεί ένα σύνολο αποφάσεων απο αρνητικές εμπειρίες;

Πώς μπορούν να μείνουν, απο όσα πληγώνουν, τα οφέλη, χωρίς τους περιορισμούς;

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι αυτοβελτίωσης που δουλεύουν πάνω στους εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες που συντελούν στην ανάπτυξη και την ανθεκτικότητα του ατόμου διανοητικά και συναισθηματικά.

Υπάρχει, όμως, ένας τρόπος που να συνδυάζει την ασφάλεια, την εργασία που χρειάζεται να γίνει στην αυταξία, την επίγνωση, την αντίληψη και τους μηχανισμούς αντίδρασης και ανάπτυξης αξιοποιώντας όλα τα οφέλη της μαθησιακής διαδικασίας μέσα απο μια υπαρξιακή εμπειρία; Υπάρχει, και ονομάζεται Βιογραφική Προπόνηση!