Πώς να ακούμε δυνατά

Κάθε ανταλλαγή μεταξύ μας είναι μια μορφή επικοινωνίας. Οτιδήποτε καταλήγει με εμένα να έχω μια εμπειρία από σένα και εσένα να έχεις μια εμπειρία από μένα συνιστά επικοινωνία. Σε ένα ανώτερο ιδανικό επίπεδο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό που συμβαίνει είναι εγώ να έχω μια ολοκληρωμένη εμπειρία της αυθεντικότητάς σου και εσύ της δικιάς μου. Αυτή είναι μια αυθεντική επικοινωνία μεταξύ δύο ανθρώπων.

Ουσιαστικά, επικοινωνία είναι η εμπειρία του να μοιράζεται ο ένας την αυθεντικότητα του άλλου μέσω της εξερεύνησης της πραγματικότητας του καθενός. Το μονοπάτι για την αυθεντικότητα του καθενός βρίσκεται στην εξερεύνηση της πραγματικότητας του καθενός. Μερικοί από εμάς είναι αρκετά επιδέξιοι ώστε να είναι ικανοί να αντιληφθούν την αυθεντικότητα ενός ατόμου αμέσως, αλλά αυτό είναι λίγο βαρετό, επειδή δεν μένει τίποτα για να συζητήσουμε. Η συζήτηση είναι το όχημα για την εξερεύνηση της πραγματικότητας του καθενός μας. Αλλά πολύ συχνά δεν είναι. Πολύ συχνά είναι μια διαφωνία γύρω από την πραγματικότητα κάποιου άλλου.

Το να ακούμε είναι ένα σημαντικό μέρος της εμπειρίας μέσα στα εκπαιδευτικά προγράμματα της Μεταμόρφωσις. Μέσα στις 20 ώρες του εργαστηρίου της Προπόνησης Επικοινωνίας, αν μιλήσεις 30 λεπτά είναι αρκετά. Την υπόλοιπη ώρα στο εργαστήρι την περνάμε ακούγοντας, εκτιθέμενοι στις προσωπικές πραγματικότητες πολλών άλλων ανθρώπων. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν, επειδή δεν μπορούν να ακούσουν. Δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε εκτός αν αντιληφθούμε την πραγματικότητα του άλλου ατόμου. Και δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό ενώ μιλάμε.
Δεν αναφερόμαστε στο απλά να μιλάμε, αλλά να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά.

Συνήθως, στην καθημερινότητα, δεν ακούμε έτσι ώστε να ανακαλύψουμε πια είναι η πραγματικότητα του άλλου ατόμου. Ακούμε μόνο για να εκτιμήσουμε την ορθότητα ή το λάθος της πραγματικότητας του άλλου ατόμου σε σύγκριση με τη δικιά μας.

Αν δεν είμαστε πρόθυμοι να εκτιμήσουμε πλήρως τη θέση των άλλων, η επικοινωνία δεν θα είναι λειτουργική. Αν δεν είμαστε πρόθυμοι να τους αφήσουμε να επικοινωνήσουν την πραγματικότητα τους μαζί μας και δεν τους βγάλουμε λάθος, η επικοινωνία δεν θα λειτουργήσει.

Αυτό που νομίζουμε ως επικοινωνία, είναι άνθρωποι που προβάλουν τα προβλήματα τους ο ένας στον άλλον. Θα σου φορτώσω το πρόβλημα μου, που ονομάζεται προσωπική πραγματικότητα, πάνω σου, και εσύ θα φορτώσεις το δικό σου πρόβλημα, που ονομάζεται δικιά σου προσωπική πραγματικότητα, σε μένα. Αυτό συνήθως ονομάζουμε επικοινωνία. Η ρουτίνα μου είναι, ότι η θεατρική πράξη μου είναι πιο έγκυρη από την δικιά σου θεατρική πράξη. Και η δικιά σου ρουτίνα είναι, ότι η δικιά σου θεατρική πράξη είναι πιο έγκυρη από την δικιά μου. Αυτό που πραγματικά προσπαθούμε να κάνουμε είναι ότι να χτυπήσουμε το μπαλάκι του τένις όσο πιο δυνατά μπορούμε ο ένας στον άλλον ενώ λέμε, ‘’Ορίστε! Για απόκρουσε το αυτό, εξυπνάκια!’’

Επικοινωνία είναι η διαδικασία του να επεκτείνω την πραγματικότητά μου για να συμπεριλάβει και την δική σου, κι εσύ να επεκτείνεις την δική σου για να συμπεριλάβει τη δική μου. Για να επικοινωνήσουμε χρειάζεται να είμαστε ικανοί να το κάνουμε αυτό χωρίς αντιπαράθεση ή σύγκρουση.

Αν θέλουμε λειτουργικότητα στην επικοινωνία χρειάζεται να σταματήσουμε να παίζουμε το παιχνίδι από τη θέση του “πως αποφεύγω να χάσω;” που είναι αυτό που σχεδόν όλοι κάνουν. Όσο εσύ μιλάς, εγώ εναγωνίως προσπαθώ να σκεφτώ τι θα πω όταν εσύ σταματήσεις. Και όταν σταματήσεις και εγώ αρχίσω να μιλάω, δεν δίνω καμία σημασία στο πως εσύ με προσλαμβάνεις. Είμαι απασχολημένος προσπαθώντας να σκεφτώ πως πρόκειται να υπερασπισθώ αυτό που λέω όταν με αντικρούσεις ή διαπληκτίστεις με αυτό όταν τελειώσω.

Ποτέ δεν σε ακούω, επειδή είμαι μέσα στο κεφάλι μου σκεπτόμενος τι θα πω. Ποτέ δεν με ακούω, επειδή είμαι πολύ απασχολημένος ανησυχώντας πως θα υπερασπισθώ τον εαυτό μου όταν επιτεθείς. Αυτό δεν είναι επικοινωνία, είναι ξιφομαχία. Παρατήρησε ότι όταν κάποιος λέει κάτι που όντως περνάει σε μας, λέμε, ή κάτι σαν ‘’συγκινητικό’’, ή σταματάμε να μιλάμε.

Επικοινωνία μπορεί να υπάρξει μεταξύ δύο ανθρώπων όταν ο καθένας από αυτούς έχει επεκτείνει τη δικιά του πραγματικότητα ώστε να συμπεριλαμβάνει την πραγματικότητα του άλλου ατόμου χωρίς να υπάρξει σύγκρουση. Η αλήθεια σχετικά με σένα και μένα είναι ότι έχουμε θεμελιωδώς παρόμοιες αυθεντικότητες και διαφορετικές πραγματικότητες. Οι διαφορετικές πραγματικότητες επιτρέπουν στο παιχνίδι που λέγεται σχέση να λάβει χώρα. Και η εμπειρία της ομοιότητας της αυθεντικότητας επιτρέπει στο παιχνίδι που ονομάζεται σχέση να λάβει χώρα χωρίς απειλή. Έχει πιο πολλή πλάκα να παίζεις το παιχνίδι αν δεν ανησυχείς για το αποτέλεσμα.

Αυτό που συμβαίνει στα εργαστήρια της Μεταμόρφωσις – Προπόνησης Ζωής είναι ότι μεγάλο μέρος του φόβου της απειλής, φεύγει από τις ζωές των ανθρώπων, επειδή έριξαν μια ματιά στην αυθεντικότητα των άλλων ανθρώπων. Βιώνουν την αρμονία της αυθεντικότητας και βλέπουν τις διαφορές στις πραγματικότητες μας σαν ευκαιρίες για σχέση παρά για συγκρούσεις ανάμεσα μας. Φτάνουν στο σημείο να δουν τις διαφορές στις πραγματικότητές μας σαν το θεμελιώδες υλικό για μια θαυμάσια συναρπαστική περιπέτεια που ονομάζεται το παιχνίδι της ζωής.

Έχοντας αγγίξει, βιώσει, αποκαλύψει και γίνει μάρτυρες της αυθεντικότητας του καθενός μας, λέμε, “Γουάου! Σε αυτό το θεμελιώδες επίπεδο, είμαστε ίδιοι, είμαστε πλήρεις, ολοκληρωμένοι και τέλειοι”.

Και ευτυχώς που έχουμε διαφορές, γιατί χωρίς αυτές, τι θα υπήρχε να μοιραστούμε;
Τι θα υπήρχε να εξερευνήσουμε;
Προπόνηση Επικοινωνίας