Η άνεση ή ο πόνος αναπτύσσουν καλύτερα τον άνθρωπο;
Ένα διαχρονικά αγαπητό πιστεύω είναι ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι επίπονη. Έχω γνωρίσει τόσους πολλούς ανθρώπους στο κίνημα προσωπικής ανάπτυξης, που πιστεύουν ότι εάν αυτό που κάνουν δεν είναι επίπονο, τότε δεν παίρνουν αξία.
Μπούρδες!
Φυσικά άμα είσαι εθισμένος στον πόνο, την ταλαιπωρία και η σκέψη ότι η ανάπτυξη ως διασκεδαστική περιπέτεια είναι απαράδεκτη για σένα, τότε συνέχισε να υποφέρεις. Άλλωστε, είναι προνόμιο σου.
Θα πρέπει να εξερευνήσουμε σ ’αυτό το σημείο τη σχέση μας με την άνεση και τη δυσφορία. Παρότι συχνά δεν μου ταιριάζει η μετάφραση πειραμάτων από ζώα σε ανθρώπινες αντιστοιχίες, το παράδειγμα που ακολουθεί είναι χρήσιμο.
Τι μπορούμε να μάθουμε από την αμοιβάδα;
Πολλή έρευνα έχει γίνει στην εξερεύνηση των συνθηκών που υποστηρίζουν την ανάπτυξη της αμοιβάδας. Οι αμοιβάδες ποτέ δεν ήταν δημοφιλείς ως κατοικίδια, αλλά μια παρατήρηση της φύσης τους και η ανταπόκριση τους στις συνεχείς αλλαγές στο περιβάλλον τους, μας έχει δώσει κάποιες πληροφορίες τεράστιας σημασίας σε σχέση με την ανθρώπινη ζωή.
Ερευνητές ανακάλυψαν ότι αν βάλεις μια αμοιβάδα σε ένα περιβάλλον το οποίο υπόκειται σε μεγάλη ταλαιπωρία, θα πεθάνει. Αυτό ίσως δεν προκαλεί έκπληξη, το ίδιο ισχύει για εσας και έμενα. Εάν εσείς και εγώ κατοικήσουμε σε ένα περιβάλλον που μας υποβάλει σε συνεχή ταλαιπωρία, σε πόνο, σε συνεχείς καταπτώσεις και καταρρεύσεις, η διάθεση μας για ζωή θα πεθάνει.
Η έκπληξη προσέρχεται από την εξέταση των αποτελεσμάτων από όταν βάζουμε την αμοιβάδα σε ένα περιβάλλον που παρέχει συνεχή και απόλυτη άνεση. Το αποτέλεσμα είναι ο θάνατος της αμοιβάδας. Ξανά, υπάρχει άμεσος παραλληλισμός με τα αποτελέσματα μιας παρόμοιας κατάστασης στην ανθρώπινη ζωή. Εάν εσείς και εγώ παραδοθούμε σε έναν εθισμό για άνεση, η διάθεση μας για ζωή θα πεθάνει. Εάν η διάθεση μας για ζωή πεθάνει, θα βρούμε τρόπο να κανονίσουμε να πεθάνουν και τα σώματα μας.
Ερευνητές ανακαλύψαν ότι εάν μια αμοιβάδα πρόκειται να εξελιχθεί και να γίνει μια αυτό-πραγματωμένη αμοιβάδα, θα έπρεπε να υπάρξει σε ένα περιβάλλον φτιαγμένο με την εξισορρόπηση άνεσης και ταλαιπωρίας, το ίδιο ισχύει για σένα και έμενα.
Εξισορροπώντας την άνεση και τον πόνο
Εάν είναι να φθάσουμε στο σημείο της αυτό-πραγμάτωσης, θα είναι πάνω σε ένα μονοπάτι στρωμένο με ισορροπία άνεσης και ταλαιπωρίας.
Σαν πρώτη ματιά, αυτό μπορεί να μην φαίνεται και τόσο ελκυστικό. Κανένας άλλος πέραν ενός μαζοχιστή, δεν βιάζεται να κυνηγήσει δραστηριότητες που είναι άβολες.
Αυτό που παρατηρώ για τους ανθρώπους που είναι αφοσιωμένοι στο μονοπάτι της ανάπτυξης είναι ότι οι άβολες εμπειρίες τους είναι συναρπαστικές με έναν υγιή τρόπο.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι που έχουν κάνει την επιλογή της ανάπτυξης, παρά συνεχώς να ψάχνουν την προστασία της επιλογής που έρχεται από φόβο. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκουν καθώς ταξιδεύουν την διέξοδο και η ταλαιπωρία γίνεται μερικές φορές σύντροφος. Αν και σπάνια για μεγάλες περιόδους.
Από την άλλη όψη του νομίσματος, της ταλαιπωρίας, ανακαλύπτουν μια νέα δυνατότητα να τους περιμένει, μαζί με την αίσθηση των δικών τους δυνατοτήτων.
Και όλο αυτό αποδεικνύεται βιωματικά, στο πρόγραμμα της Μεταμόρφωσις που λέγεται Κοινωνική Προπόνηση.
Στην ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ πιστεύουμε πως ο καθένας από εμάς μπορεί και πρέπει να πάρει τη ζωή στα χέρια του για να την ζήσει όπως αυτός ονειρεύεται.
Γι’ αυτό δημιουργούμε ριζοσπαστικά προγράμματα που βοηθάνε τους συμμετέχοντες να δουν τον κόσμο με μια άλλη οπτική και να απελευθερώσουν τον εαυτό τους από αυτό που τους κρατάει πίσω. Μια οπτική που θα τους φέρει μεταμορφωτικά αποτελέσματα στη ζωή τους.
