Αποφεύγοντας τα αρνητικά, αποφεύγεις και τα θετικά

Η αντίληψη μας είναι μια λειτουργία πόλωσης. Χωρίς πόλωση, δεν μπορεί να υπάρξει αντίληψη. Αν δεν υπάρχει on και off, ανοιχτό και κλειστό δηλαδή, τότε δεν υπάρχει καλοσύνη και κακία, χαρά και λύπη, δεν υπάρχει ύπαρξη, έτσι όπως την αντιλαμβάνονται τα ανθρώπινα όντα τουλάχιστον.  Δεν θα υπάρχει αντίληψη ή συνείδηση της ύπαρξης. Γιατί μόνο και μόνο το φαινόμενο της συνείδησης στα ανθρώπινα όντα δημιουργεί μια διττότητα. Άλλο η ύπαρξη μας ως ον (που αυτό ισχύει για τα ζώα) και άλλο η συνείδηση του ότι υπάρχουμε (που είναι αυτό το οποίο μας διαφοροποιεί από τα άλλα ζώα). Η συνείδηση μας δημιουργεί διττότητα, καθώς και τις πολώσεις μέσα στις οποίες ζούμε, σε σχέση με τα ζώα που δεν έχουν συνείδηση. Έτσι, χωρίς την πόλωση της χαράς/λύπης δεν υπάρχει ούτε χαρά, ούτε λύπη. Στις στάχτες της λύπης μας χτίζουμε τα θεμέλια του πυργίσκου της χαράς μας.

Εάν προσπαθήσουμε να αποφύγουμε τα αρνητικά πράγματα, η ζωή μας θα καθορίζεται από το τι έχει μείνει, αφού έχουμε αποφύγει όλα τα πράγματα τα οποία δεν θέλουμε να βιώσουμε. Δηλαδή αν απωθούμε την λύπη, τότε απωθούμε και την χαρά. Αφού δεν νοείται το ένα χωρίς το άλλο. Απωθούμε δηλαδή την πλήρη γκάμα των συναισθημάτων που η πραγματική ζωή διαθέτει για εμάς.  Και μετά καταλήγουμε με έγκυρους λόγους του γιατί δεν κάνουμε αυτό που πραγματικά ξέρουμε ότι θέλουμε να κάνουμε. Αντί να τα καταφέρουμε πραγματικά στον κόσμο, εμείς σκεφτόμαστε μόνο πως θα τα καταφέρουμε στον κόσμο. Γιατί το να τα καταφέρνεις στον κόσμο σημαίνει να αντιμετωπίσεις όλα τα συναισθήματα που εμφανίζονται όταν παίζεις. Που δεν θα είναι μόνο θετικά. Οπότε καλύτερα να σκεφτόμαστε κυρίως, που δεν έχει τόσο μεγάλο ρίσκο…

Αυτό που γίνεται στη Βιογραφική Προπόνηση είναι ότι οι  άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να μεταμορφώσουν τη σχέση τους με αυτές τις αντιδράσεις ή αποφάσεις ή συναισθήματα που θεωρούν αρνητικά. Το πώς νοιώθουν σχετικά με αυτές τις αντιδράσεις ή αποφάσεις, είναι εκεί που διαφοροποιούνται. Αντί να αντιστέκονται και να αποφεύγουν την εμπειρία της ζωής, γίνονται ικανοί να την εμπεριέχουν. Με άλλα λόγια, ξεπερνούν τον εγκλωβισμό της μορφής της εμπειρίας τους (βλέπε άρθρο: Εξάρτηση στην μορφή). Δεν χρειάζεται να είναι πια με ένα συγκεκριμένο τρόπο, μπορούν να είναι όπως είναι. Σταματούν να προσπαθούν να αλλάξουν την εμπειρία τους και απλώς τη βιώνουν. Σταματούν να ζουν μερικώς και αναδύονται στην ζωή.

Πέραν της Βιογραφικής Προπόνησης, διαβάστε ακόμα ένα τρόπο του πως γίνεται αυτό, στο άρθρο: Αποστασιοποίηση από την μορφή.