ΤΑΧΙ Μεταμόρφωσις
Η άποψη του Μάσλοου ήταν ότι είναι στην φύση μας να κυνηγήσουμε την αυτό-πραγμάτωση. Είχε την άποψη ότι είμαστε από φύση αγαπητά, ανοικτά, δημιουργικά, έξυπνα όντα με μια παθιασμένη επιθυμία για ανάπτυξη και για να συνεισφέρουμε στον εαυτό μας, στους άλλους ανθρώπους και στον κόσμο. Καθένας από εμάς μπορεί να πάρει την ζωή του στα χέρια του με έναν τρόπο που θα τον οδηγήσει να βιώσει μια βαθύτερη αίσθηση χαράς, ικανοποίησης, και πληρότητας.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Μάσλοου, μόνο το 2% των ατόμων σ’ αυτήν την κοινωνία επιτυγχάνουν αυτό-πραγμάτωση. Τώρα έχουμε μια θεμελιώδη ερώτηση να κάνουμε:
Εάν είναι αλήθεια ότι απ’ την φύση μας είμαστε ανοικτά, αγαπητά, παθιασμένα και δημιουργικά έξυπνα όντα αφοσιωμένοι στην αυτό-πραγμάτωση, γιατί μόνο 2% από εμάς φτάνουμε στο επίπεδο της αυτό-πραγμάτωσης;
Γιατί το 99% από εμάς καταλήγει να συμμορφώνεται περισσότερο με το φροϋδικό μοντέλο (άρθρο: Ποιοι είμαστε κατά την Θρησκεία και τον Φρόυντ) παρά με το μοντέλο του αυτό-πραγματωμένου όντος; Η απάντηση του Μάσλοου είναι ‘περιβαλλοντικοί παράγοντες’. Η απάντηση είναι και αληθινή και άχρηστη.
Ας πάμε τώρα να εξερευνήσουμε ενδεικτικά ένα άλλο μοντέλο που έχουμε αναπτύξει διεξάγοντας την εκπαίδευση της Μεταμόρφωσις – Προπόνησης Ζωής
ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ – ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ ΖΩΗΣ
Στο πρακτικό επίπεδο του να δουλεύεις με ανθρώπους, ένα πράγμα γίνεται ξεκάθαρο. Δεν είναι δυνατόν να υποστηρίξεις ένα άτομο να αναπτυχθεί προς μια ευχάριστη, ικανοποιητική και παραγωγική εμπειρία του εαυτού του στην ζωή, εάν ξεκινάς με την υπόθεση ότι το άτομο είναι αιμομικτικό, ζωώδες, καταστροφικό και γενικά κακό, όπως υπογραμμίζει το Φροϋδικό μοντέλο. Εάν η ποιότητα της ζωής ενός ατόμου είναι να εμπλουτιστεί, χρειάζεται να το δούμε ως ένα ανοικτό, επικοινωνιακό, αγαπητό και ικανό άτομο που απλά μπορεί να μην τα έχει συνειδητοποιήσει όλα αυτά για τον εαυτό του.
Η αξία του μοντέλου του Μάσλοου έγκειται στο ότι υποστηρίζει την ανάπτυξη του ατόμου και την λειτουργικότητα της κοινωνίας.
Ακόμα περισσότερο, η χρησιμότητα του μοντέλου δεν βασίζεται στο γεγονός ότι είμαστε κληρονομικά, εκ φύσεως έτσι. Απλά γεννιόμαστε με μια τεραστία ποσότητα δυνατοτήτων. Στην γέννα οι δυνατότητες δεν πραγματοποιούνται, με άλλα λόγια, καμιά δυνατότητα δεν έχει ακόμα γίνει πραγματικότητα μέσω δράσης. Φαίνεται ότι ο σκοπός των δυνατοτήτων είναι να μας εξοπλίσει για να ανταποκριθούμε δημιουργικά στο περιβάλλον έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε την ύπαρξη μας σαν είδος στον πλανήτη. Θα χρησιμοποιήσουμε την δημιουργική μας δυνατότητα ή την δημιουργική μας νοημοσύνη (άρθρο: Δημιουργική Νοημοσύνη) για να αναπτύξουμε ποιότητες που θα μας εξυπηρετήσουν στο περιβάλλον μέσα στο οποίο υπάρχουμε.
Από αυτή την οπτική, η απάντηση του Μάσλοου στο γιατί τόσο λίγοι από εμάς επιτυγχάνουν την αυτό-πραγμάτωση είναι ακριβής. Εάν οι περιβαλλοντικές συνθήκες που περιβάλλουν την ζωή μας υποστηρίζουν την εξέλιξη μας προς την αυτό-πραγμάτωση, τότε θα κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Εάν οι περιβαλλοντικές συνθήκες στην ζωή μας δεν υποστηρίζουν αυτήν την κίνηση τότε δεν θα κινηθούμε προς τα εκεί.
Ας θέσουμε αυτή την αρχή αλλιώς.
Εάν ήσασταν μια Ιτιά που ζούσε στην κοίτη ενός ποταμού, οι περιβαλλοντικές συνθήκες της ύπαρξης σας θα υποστήριζαν την εξέλιξη σας στο να γίνεται μια αυτό-πραγματωμένη Ιτιά. Δεν θα χρειαζόταν να κάνετε τίποτα για να σιγουρέψετε την ανάπτυξη σας ως ιτιά σε αυτό το περιβάλλον. Με άλλα λόγια, η σχέση σας με το περιβάλλον θα είχε σαν αποτέλεσμα το να αναπτύξετε όλες τις ποιότητες που κάποιος θα περίμενε να δει σε μια αυτό-πραγματωμένη Ιτιά. Φυσικά, η διαδικασία δεν είναι εντελώς ακίνδυνη.
Κάποιος μπορεί να σας κόψει για να φτιάξει μια λεωφόρο. Παρόλα αυτά οι πιθανότητες να φτάσετε στη αυτό-πραγμάτωση είναι πολύ υψηλές. Εάν απ’ την άλλη, ήσασταν Ιτιά και σας φύτευαν στην έρημο, οι πιθανότητες σας για αυτό-πραγμάτωση θα ήταν μηδενικές. Οι περιβαλλοντικές συνθήκες της ύπαρξης σας απλά δεν θα το επέτρεπαν. Δεν θα είχε καμιά διαφορά αν πραγματικά θέλατε να γίνεται μια αυτό-πραγματωμένη ιτιά, οι περιβαλλοντικές συνθήκες απλά δεν θα το υποστήριζαν και δεν θα γινόταν.
Είναι σημαντικό να δούμε την απλότητα αυτού του παραδείγματος πρώτου συνεχίσουμε. Σε ένα πολύ θεμελιώδες επίπεδο, ότι είναι αλήθεια για την ιτιά, είναι αλήθεια για σένα και για μένα. Εάν είμαστε σε ένα περιβάλλον που υποστηρίζει την εξέλιξη μας προς την αυτό-πραγμάτωση, τότε θα συμβεί, εάν δεν είμαστε, τότε δεν θα συμβεί. Παρόλα αυτά εσείς και εγώ έχουμε μερικές ιδιότητες που οι ιτιές δεν κατέχουν.
Οι ιτιές δεν κατέχουν ιδιότητες και γνωρίσματα που να τους επιτρέπουν να διαλέγουν το περιβάλλον τους. Με αλλά λόγια μια ιτιά που βρέθηκε φυτεμένη στην έρημο δεν μπορεί να πάρει ΤΑΧΙ και να πάει στην όχθη του ποταμού. Εσείς και εγώ από την άλλη, μπορούμε. Έτσι τώρα καταλήγουμε σε μια σημαντική αρχή.
Έχουμε μέσα μας την δημιουργική νοημοσύνη να αναγνωρίζουμε τις συνθήκες της ύπαρξης που υποστηρίζουν την ανάπτυξη μας προς την αυτό-πραγμάτωση, και έχουμε τα μέσα να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Εάν οι περιβαλλοντικές συνθήκες που υποστηρίζουν την ανάπτυξη μας δεν είναι άμεσα διαθέσιμες, τότε έχουμε την δημιουργική δυνατότητα να φέρουμε αυτές τις συνθήκες στην ζωή και να ζήσουμε μέσα σε αυτές. Έτσι έχουμε μια πολύ μοναδική και δυναμική σχέση με την πραγματικότητα.
Η ποιότητα της ζωής μας είναι αντανάκλαση των περιβαλλοντικών συνθηκών της και ως ανθρώπινα όντα έχουμε την δυνατότητα και την δημιουργική ικανότητα να αναγνωρίζουμε και να κατασκευάζουμε περιβαλλοντικές συνθήκες που υποστηρίζουν την ευημερία μας. Με άλλα λόγια, μπορούμε να έχουμε περιβάλλοντα που λειτουργούν. Είναι δυνατόν.
Και αυτή είναι μία ακόμα από τις προθέσεις της Εκπαίδευσης της Μεταμόρφωσις – Προπόνησης Ζωής, όπου οι άνθρωποι εκπαιδεύονται ως προς το πως να δημιουργούν τέτοια περιβάλλοντα.
Πιο συγκεκριμένα, αυτό συμβαίνει στο πρόγραμμα της Κοινωνικής Προπόνησης και της Προπόνησης Ηγεσίας.
Η Μεταμόρφωσις είναι το ΤΑΧΙ που πάει τους ανθρώπους από την έρημο στην όχθη του ποταμού.
