Σχέση ή Σύγκρουση;
Αυτό που έχουμε στον κόσμο σήμερα δεν είναι σχέσεις, αλλά συγκρούσεις. Και κάθε σύγκρουση μεταξύ ανθρώπων είναι σύγκρουση προσωπικής πραγματικότητας. Δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι τον κόσμο το ίδιο. Και θεωρούμε το γεγονός ότι κάποιος βλέπει μια άποψη της πραγματικότητας διαφορετικά από ότι εμείς, σαν απειλή. Δεν μοιάζουμε να καταλαβαίνουμε ότι οποιαδήποτε πραγματικότητα έχει ο καθένας από εμάς, είναι μέρος του όλου και όχι όλα του όλου.
Η πραγματικότητα σας είναι μια έγκυρη, ουσιαστική, και μεγαλοπρεπής πλευρά του όλου, και το ίδιο είναι και η δικιά μου.
Εάν μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε ότι η δικιά μας πραγματικότητα (ο τρόπος που βλέπουμε την ζωή) είναι μέρος του όλου, θα μπορούσαμε να βιώσουμε ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί. Δεν μπορεί να είσαι ξεχωριστός όταν είσαι μέρος του όλου (όπως είδαμε και στο άρθρο: Υπάρχει και είναι αληθινό ότι αντιλαμβανόμαστε;).
Εάν επίσης μπορούσαμε να δούμε ότι η δικιά μας πραγματικότητα δεν αγκαλιάζει το όλο του όλου, τότε θα είχαμε την ευκαιρία να αναπτύξουμε όλο και μεγαλύτερη σοφία (βλέπε άρθρο: Σοφία, Χιούμορ και Απλότητα).
Φανταστείτε για μια στιγμή ότι εσείς και εγώ στεκόμαστε στις αντίθετες άκρες ενός δωματίου. Στο μέσο του δωματίου, αιωρούμενη ανάμεσα μας, είναι μια μεγάλη δίχρωμη μπάλα η οποία αναπαριστά το ‘όλον’. Αλλά δεν ξέρουμε ότι είναι δίχρωμη. Το μέρος της που βλέπεις είναι κόκκινο, οπότε λες, ‘’Αυτή η μπάλα είναι κόκκινη’. Στην μεριά μου, εγώ βλέπω μόνο μπλε, οπότε λέω ‘’Λάθος! Η μπάλα είναι μπλε.’’ Και η αντιπαράθεση αυτή, την οποία έχουμε καταλήξει να ονομάζουμε ανθρωπινή αλληλεπίδραση, θα συνεχιστεί. Αποτυγχάνουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο τρόπος που βλέπεις τον κόσμο και ο τρόπος που βλέπω τον κόσμο προσθέτουν διάσταση στην μεταξύ μας οπτική.
Η Μεταμόρφωσις – Προπόνηση Ζωής είναι ένα περιβάλλον που υποστηρίζει τους ανθρώπους στο να διαλύουν την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού και να προχωρούν στην πραγματικότητα της σχετικότητας. Κάτι συμβαίνει κατά την διάρκεια αυτών των ημερών των εκπαιδευτικών προγραμμάτων μας που δεν μπορεί να εξηγηθεί ή να περιγραφεί ικανοποιητικά, θεωρητικά μόνο. Άνθρωποι βιώνουν την διάλυση της ψευδαίσθησης του διαχωρισμού και την αποκάλυψη της θεμελιώδους πληρότητας. Όταν καθαρίσουμε τα σύννεφα των ψευδαισθήσεων, μπορούμε να δούμε ότι όλες οι λύσεις για τα προβλήματα μας στην ζωή, όλοι οι λόγοι που πρέπει να εξηγήσουμε γιατί είμαστε έτσι όπως είμαστε, όλες οι ιστορίες και τα σενάρια που έχουμε κατασκευάσει για να δικαιολογήσουμε τις ζωές μας και να συγχωρέσουμε τα ελαττώματα μας… όλα αυτά εξαφανίζονται. Γίνονται μη αναγκαία και άσκοπα, όπως ένα κερί αφού βγει ο ήλιος.
Στο φως της εμπειρίας της πραγματικότητας της σχέσης μας με τα πάντα, η ψευδαίσθηση του διαχωρισμού αποκαλύπτεται και εξαφανίζεται. Και σ΄ αυτή την άχρονη στιγμή, βλέπουμε ότι είμαστε ό,τι είμαστε και αυτό που είμαστε είναι τελικά αρκετό. Είμαστε πλήρεις και ολοκληρωμένοι, και έχουμε αναλωθεί στο να προσπαθούμε να είμαστε εντάξει.
Το πως γίναμε έτσι, πως μπορούμε να ξυπνήσουμε από το όνειρο και τι κάνουμε αφού ξυπνήσουμε, είναι όλα όσα πραγματεύεται βιωματικά η εκπαίδευση της Προπόνησης Ζωής.
