Η Διαύγεια είναι Δύναμη

Με τη λέξη διαύγεια εννοούμε διαύγεια της ουσίας, όπου «ουσία», εννοούμε την εμπειρία – όχι τη διαύγεια της μορφής-, όπου «μορφή», εννοούμε το εξωτερικό περιβάλλον, οτιδήποτε δεν είναι εμπειρία ή έννοια. (Ορίσαμε τη «μορφή» στο άρθρο: Εξάρτηση στην μορφή και την «ουσία» στο άρθρο: Αποστασιοποίηση από τη Μορφή). Η διαύγεια της ουσίας (εμπειρίας) οδηγεί στη διαύγεια της μορφής (εξωτερικού περιβάλλοντος). Όταν πραγματώνεις τη διαύγεια της ουσίας (εμπειρίας), το αποτέλεσμα είναι μια καθαρή μορφή (εξωτερικό περιβάλλον) η οποία υπηρετεί τον εαυτό μας, άλλους ανθρώπους και τον πλανήτη.

Η δύναμη έχει παρεξηγηθεί πολύ. Στο λεξικό, η δύναμη ορίζεται ως η δυνατότητα να ενεργήσεις. Δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό. Είναι απλώς η δυνατότητα της δράσης. Ο κόσμος κυβερνάται από ανθρώπους που είναι αποτελεσματικοί.

Λέγοντας αποτελεσματικοί άνθρωποι εννοώ αυτούς που είναι επιδέξιοι, «μάστερ» της μορφής. Τώρα, αν η επιδεξιότητα της μορφής δεν ρέει από μια επιδεξιότητα της ουσίας –διαύγεια της ουσίας–, τότε το κόστος σε ανθρώπινη ταλαιπωρία μπορεί να είναι μεγάλο.

Δείτε την πορεία της ιστορίας μέχρι τώρα. Σήμερα, ακόμα και με τις ευγενέστερες προθέσεις,  η τεχνολογία που δεν είναι επικεντρωμένη στην ανάπτυξη της συνείδησης, θα γίνει η πηγή της καταστροφής μας αντί να υπηρετήσει τη συνέχιση της ύπαρξής μας, που ήταν και ο αρχικός της σκοπός.

Η αποτελεσματικότητα και η δύναμη δεν έχουν ενάρετη θέση στην αντίληψη πολλών, όπως και η αλήθεια δεν έχει ενάρετη θέση. Η αλήθεια δεν είναι καλή ή κακή, είναι απλώς η αλήθεια. Και η δύναμη δεν είναι καλή ή κακή, είναι απλώς δύναμη, η δυνατότητα του να δρας. Και αν η δυνατότητα της δράσης δεν είναι επικεντρωμένη με μια αίσθηση ενός σκοπού ή με μια αίσθηση συνειδητότητας ή μια αίσθηση συνεισφοράς, τότε θα εξαλείψει τη διαδικασία της ζωής στον πλανήτη.

Αν οι άνθρωποι που ψάχνουν πνευματική διαφώτιση λένε ότι η δύναμη είναι κακή και η αποτελεσματικότητα δεν τους αφορά, τότε εξ ορισμού, παραδίδουν τον πλανήτη στα χέρια των ανθρώπων που δε δίνουν δεκάρα για την πνευματική εξέλιξη και την ποιότητα της ανθρώπινης εμπειρίας.

Αυτό που είναι αναγκαίο στον κόσμο είναι η ενσυνείδητη δράση. Κατά περίεργο τρόπο, μοιάζει να είναι ευκολότερο να διαφωτίσεις κάποιον που είναι ισχυρός, από το να ενδυναμώσεις κάποιον που ψάχνει πνευματική διαφώτιση. Σαν πνευματικοί αναζητητές, είμαστε συχνά αναποτελεσματικοί στον κόσμο, επειδή ψάχνουμε πνευματική διαφώτιση σαν μια δικιά μας εκδοχή του Άγιου Βασίλη (ως προς το πώς εννοούμε τον Άγιο Βασίλη, βλέπε άρθρο: Εξάρτηση στην μορφή). Είναι ένα σύνηθες λάθος να διαχωρίζουμε την αποτελεσματικότητα και την πνευματική συνειδητοποίηση.

Έχουμε ανάγκη τη δύναμη στον κόσμο, αλλά έχουμε περισσότερο ανάγκη τη δύναμη που συνεισφέρει, παρά τη δύναμη που καταστρέφει. Έχουμε περισσότερο ανάγκη τη δημιουργική δύναμη, παρά την καταστροφική δύναμη.

Αλλά εφόσον έχουμε ανθρώπους που είναι απασχολημένοι με το να προστατεύουν τους εαυτούς τους από τη σύγκρουση (βλέπε άρθρο: Σχέση ή Σύγκρουση), που είναι εγγενής στο διαχωρισμό που βιώνουν, τη σύγκρουση που υπονοείται στον διαχωρισμό που βιώνουν (για την έννοια του διαχωρισμού, βλέπε άρθρο: Ποιο είναι το κεντρικό θέμα της ύπαρξής μας), τότε η δύναμη γίνεται πιο πολύ μια εκφυλιζόμενη παρά μια δημιουργική ισχύς.

Η Δράση είναι το εργαλείο αλλαγής και μεταμόρφωσης.

Θυμάμαι κάποιον που ήρθε και μου είπε ότι ανακάλυψε ότι είναι θεός, αφού αυτός δημιουργεί τα πάντα με την αντίληψή του.

Του είπα να μετατρέψει τότε το μπουκάλι με το νερό σε κρασί για να πιούμε.

Με κοίταξε σαν να ήμουν κάποιο αναίσθητο τέρας. Συμφώνησα ότι ήταν ωραίο που ανακάλυψε ότι ήταν θεός, και του υπέδειξα όμως ότι υπάρχει ένας κόσμος εκεί έξω και αποτελέσματα που μπορούν να προσφέρουν κάποια υπηρεσία που είναι μια κατάλληλη έκφραση της θεότητας στην πραγματικότητα, αντί μονάχα στην αντίληψή του.

Συχνά βλέπω ανθρώπους να μπαίνουν σε ταξίδια της ουσίας (εμπειρίας) ή σε αφηρημένες έννοιες, που μοιάζουν να μην θυμούνται ότι είμαστε σε ένα φυσικό σώμα μέσα σε ένα φυσικό σύμπαν. Και μια μέτρηση της συνειδητότητάς μας, σε τελική γραμμή, είναι η ικανότητά μας να παράγουμε αποτελέσματα στην πραγματικότητα, που είναι στην υπηρεσία του εαυτού μας, των άλλων και του πλανήτη. Είναι η σχέση μας με την πραγματικότητα και με άλλους ανθρώπους που τελικά μας λέει πως τα πάμε.

Κάποιες φορές, όταν έχω δίλημμα για το πώς θα δράσω σε κάτι, θυμάμαι μια ταινία που σε  μια σκηνή στην οποία πρόκειται να γίνει μια μάχη, ένας ιεροκήρυκας πρόκειται να ευλογήσει την περίπτωση. Κοιτάζει τον ουρανό και ρωτά “Θεέ μου, κάνουμε πραγματικά το σωστό ή τον παίζουμε;”. Και σκέφτηκα ότι αυτή ήταν μια ωραία ερώτηση για να την ρωτά συνέχεια κάποιος που είναι “μέσα” στην πεφωτισμένη δράση.

Προπόνηση Ηγεσίας